Chabry z poligonu czyli kwiaty od Ukochanej...

Nina ma ostatnio fazę na zbieranie kwiatów. Wszystkich i wszelkiej maści.
Zebrała na przykład różę, z "pięknie" prowadzonego ogródka przed-domowego na warszawskiej Białołęce. Róża złamała się na huśtawce. Był dramat.

Ale potrafi też zebrać zwykłą koniczynę. I niesie ją przez 2 godziny w ręku a potem przed wejściem do bloku mówi z tym swoim nad wyraz wyszczerzonym uśmiechem - tato, weź ją do domu bo ja już rąk nie mam żeby drzwi otworzyć...
No to wziąłem tę koniczynę i zaniosłem, mimo, iż wyglądała, jakby przejechał po niej Rudy 102 z całą załogą na pokładzie. No i wrzuciłem do wody ( bo tak Nina kazała w mieszkaniu ) a woda była w kieliszku ( no bo gdzież by miała być woda w wielkości odpowiedniej dla koniczyny ).

I dalej przez naście godzin nic szczególnego się nie działo w tym temacie koniczyny.
Aż do dzisiejszego wieczoru.
Koniczyna nie poddała się. Odżyła, wręcz nawet urosła. Twarda sztuka z niej...

podobno...

Nie znam się na bloggowaniu. Podobno blogi mają teraz dużą siłę. Widziałem kilka - fakt czasem jest mocno i dobrze. Ale widziałem też takie które zapomniałem zaraz po zamknięciu programu. W niektórych wystarczają same zdjęcia aby wszystko było jasne, w innych zdjęcia są tylko zaczynem tekstów.

I myślę co tu zrobić, żeby złączyć te punkty brzegowe... chyba wrzucę jakieś zdjęcie.

czyli mówiąc krótko - startujemy...

Szczerze mówiąc nie mam jednego i jasno sprecyzowanego pomysłu na wygląd tego "dzieła".
Nie lubię też opisówek typu: jestem taki to a taki i ogólnie fajnie jest...
Dlatego ci co mnie znaja - nie będą tu czytać oczywistości a ci co nie znaja - poznają z czasem...

Na początek pokażę mojego nowego kolegę.
Któś go zostawił na Targowej w Warszawie.
Bardzo podoba mi się też napis obok Kolegi.
Jest bardzo trafny...